Locatie: atletiekbaan in Arnhem, woensdagavond. De zon zakt langzaam achter de tribunes, het tartan kleurt oranje. Een groep atleten verzamelt zich langs het middenterrein. Geert staat tussen hen in. Aan de rand van de baan staan Ko de Vliegenier en Sophie Snel, klaar om een nieuwe trainingsaanpak toe te lichten. Er is thee, een kladblok, en vooral: een gedeelde overtuiging.
Ko (op rustige toon, terwijl hij over de groep kijkt): "We hebben jullie vanavond bij elkaar gebracht om iets met jullie te delen dat in de praktijk van Smulders Atletiek steeds belangrijker wordt: trainen met richting. Niet zomaar het schema afwerken, maar begrijpen waarom je doet wat je doet."
Sophie (knikt en vult aan): "Veel atleten denken nog steeds dat een training 'geslaagd' is als je alle herhalingen volbrengt zoals ze op papier staan. Maar wij willen een andere denkwijze introduceren. Het gaat niet om het afvinken van een rijtje. Het gaat om intentie, kwaliteit en aanpassing op het juiste moment."
Ko: "Neem een voorbeeld: een training waarin je zes sprints op wedstrijdintensiteit moet doen. Stel dat de opdracht trainen op intensiteit van de 300m is. Je loopt de de afstand, maar wat als je na de tweede 300m merkt: dit red ik niet meer met goede techniek?"
Sophie: "Dan is het niet de bedoeling om koste wat kost die derde 300m eruit te persen. Wat wij voorstellen is: dan pas je aan. Je maakt het korter, je bewaakt de intensiteit. Je doel was zes sprints met kwaliteit. Dat blijft staan. Maar de vorm mag veranderen."
Ko: "We noemen dat: een back-upstructuur. Je plant die bewust in. Niet omdat je verwacht dat het misgaat, maar omdat je ruimte inbouwt om het leerdoel van de training alsnog te halen — zónder jezelf stuk te lopen."
Sophie: "Dit vraagt ook iets van trainers. Dat zij niet opgaan in het format van de training, maar zich blijven herinneren waarom die training zo is opgebouwd. We willen jullie leren denken in doelen en kernintenties, niet in absolute afstanden."
Geert (die kort naar voren komt): "Ik train zelf op woensdag bij CIKO. En ik voel het verschil. Ik train niet meer omdat het moet, maar omdat het richting heeft. Soms korter, soms anders — maar altijd met doel."
Ko (kijkt de groep rond): "De vraag die we willen dat je jezelf na elke herhaling stelt is niet: 'heb ik hem gehaald?', maar: 'kan ik er nog één doen op deze kwaliteit?' En als het antwoord ‘nee’ is, dan zoeken we een alternatief dat je wél helpt."
Sophie: "Dat is geen zwakte. Dat is leiderschap over je eigen lichaam. Je traint niet om moe te worden, je traint om beter te worden."
Ze kijkt de groep aan, glimlacht kort, en sluit af:
Sophie: "En dit is pas het begin. Smulders Atletiek staat voor kwaliteit met richting. En vanaf vandaag gaan we dat samen uitdragen — op onze manier."